Zaterdag 2 april, De Fakkel, Ridderkerk
13e Bluezy Blues Festival verrassend

Tekst: Wil Wijnhoven
Foto’s: Wil Wijnhoven

Nico Bravenboer heeft het weer voor elkaar gekregen, de 13e editie van Bluezy Blues Festival staat weer garant voor een mooie line-up. En deze keer komt de Nederlandse inbreng van Ralph De Jongh met zijn band, Mr. Boogiewoogie, The Rhythm Chiefs die als vaste band van Ian Siegal fungeert en muzikanten die een gastrol vertolken bij onder meer Tiny Legs Tim. Een goede verdeling kun je wel stellen, een verdeling ook die de bezoekers zeker moet aanstaan. Want aan variatie ontbreekt het deze editie niet, zeg nu zelf, van traditional blues tot bluesrock en van rock ’n roll tot funky blues is toch variatie genoeg.

En verrassingen zijn we ook tegengekomen waarbij Britse formatie The Dirty Aces misschien wel voor de grootste verrassing hebben gezorgd en op de hielen door Ralph de Jongh met zijn band.
Ralph de Jongh ken ik eigenlijk als soloartiest die met passie de blues vertolkt maar nog nooit heb ik hem met een band aan het werk gezien. Dit is voor mij een totale openbaring geworden, waarbij ik ook nog kan zeggen dat zijn stem wel heel veel gelijkenis vertoond met Mick Jagger. Dat noem ik maar een bijkomstigheid want het gaat ook om de muziek en die is rete gaaf. Met zangeres, saxofonist/percussionist, een bassist, en drummer als ruggensteun opent hij met ‘Worm’ en vervolgt hij een uiterst opzwepende en spannende set met ‘Ready For Change’ en ‘I Believe’ om na 60 minuten af te sluiten met ‘It’s Allright’.

En als je je dan 90 graden omdraait kun je het volgende optreden vervolgen. In dit geval staat aan de overkant van de sporthal De Belgische singer/songwriter Tiny Legs Tim klaar om samen met onder meer Steven Troch, een van de beste blues harpspelers, en Nederlands beste drummer Jody van Ooijen af te trappen voor 60 minuten traditional blues van eigen hand en enkele covers.
Tim schrijft sterkte songs die treffend zijn en muzikaal zit het sterk in elkaar. Zijn stem is verdienstelijk maar zou naar mijn smaak iets rauwer en donkerder mogen klinken. Steven Troch laat eens te meer horen welke kwaliteiten hij in huis heeft. Het kwartet levert een voor mij bijzonder fraai optreden af. Een mooie uitvoering van ‘Standing At The Crossroad’ sluit het sterke optreden af.

Ondertussen begint zich steeds meer volk in de sporthal te verzamelen en wordt de sfeer nog gezelliger. Het is altijd leuk om oude bekenden tegen te komen maar ook om nieuwe mensen te leven kennen. En dat laatste kan vooral in de sportkantine bij een hapje en drankje.

Terug in de sporthal staat de tweede verrassing van de dag klaar. Het kwartet komt uit Groot-Brittannië en heet The Dirty Aces. Met een mix van rhythm & blues; rock & roll, classic punk en garagerock verbazen zij praktisch iedereen die aanwezig is. Giles Robson, frontman en zanger/harpspeler bespeelt samen met gitarist Andy Knight het publiek. Met nummers van Giles soloalbum en het band album “From The Basement” spettert hun optreden vanaf het eerste nummer: ‘DA Strut’ tot en met het afsluitende Shady Heart’. Gitarist Andy Knight gaat als een speer op zijn gitaar en laat ons genieten van stevige soli net zoals Giles Robson dat doet op zijn bluesharp bij het nummer ‘Train’. Een erg mooi nummer vind ik ‘Sara Lee’ met goed spel van bassist Jeff Walker. Hij is een gitarist die niet zoals de meeste bassisten stil blijft staan. Hij deint mee op de muziek die de band speelt. Na het optreden hoor ik heel vaak dat The Dirty Aces de absolute verrassing van de dag zal zijn.
Verder gaat het aan de andere kant met nog zo een topper.

Kai Strauss samen met The Electric Blues Allstars. Een formatie die de laatste weken nogal rondtoert door Nederland en veel lovende reacties oogst. Terecht, meer dan terecht en dat bewijst hij bij Bluezy Blues ook maar weer eens. De gitaarkunsten zijn grandioos en gesteund door een top formatie met saxofonist/harpspeler Thomas Feldmann, toetsenist Mo Fuhrhop; drummer Alex Lex en bassist Kevin Duvernay is hij terecht onderscheiden met diverse bluesawards.

Het is altijd de moeite waard om deze band te blijven bezoeken. Samen met vele anderen hebben we hem aan het werk gezien in Vlierden en Dongen en vandaag nog maar eens in Ridderkerk. Maar het blijft steeds de moeite waard om een optreden van deze band bij te wonen. Hij opent met ‘A Fool Way Too Long’ dat ook de openingstrack is van zijn recente album: “I Go By Feel” dat wordt door verschillende nummers gevolgd van deze cd maar ook gecombineerd met songs van zijn vorige album “Electric Blues”. Maar ook covers verzuimt hij niet om te spelen. Kai is een perfectionist op gitaar en hij haalt dan ook alles uit zijn instrument wat eruit te halen valt. Met het overbekende: ‘Blues Is Allright’ sluit hij een mooi en gaaf optreden af.

Voor degene die van ouderwetse rock & roll houden en dan met name van Fats Domino, komen aan hun trekken bij de Fats Domino Tribute vertolkt door Mr. Boogiewoogie. Een van de bekendste Europese vertolkers in dit genre. En is het niet heerlijk om even terug in de tijd te gaan en die oude hits te horen van ‘Mr. Blueberry Hill’. En die worden dan ook nog tot in de puntjes vertolkt door Eric-Jan Overbeek aka Mr. Boogiewoogie. Een perfectionist op de piano die ook voor het nodige entertainment zorgt. Zitten op een ‘gallemiezig’ kistje en gestoken in een mooi strak paars kostuum begeleidt door een blazerssectie is dit top entertainment ala USA.

Heel iets anders is het stevige funk-blues geweld van de Zac Harmon Band. Een mix die je moet liggen maar wel voor vuurwerk zorgt. Het is niet echt mijn ding maar toch zo nu en dan komt er een nummer voorbij dat mij raakt zoals: ‘Blue Pill Thrill’ en ‘Raising Hell’. De band trekt veel bezoekers naar zich toe maar ik haak toch na enkele nummers af. Het is mij te stevig voor het moment, het biedt mij wel de gelegenheid om te gaan zitten bij een bak koffie en een pattatje met. Ondanks dat ik ver van de sporthal zit hoor ik toch de band spelen. Een teken dat het wel hard gaat maar niet zodanig dat het storend is. Volgens de liefhebbers is dit optreden er een om door een ringetje te halen. Goed dat over smaak niet valt te twisten.

Ian Siegal doet altijd wat je van hem verwacht. Hij is goed, keigoed en geeft zich altijd voor de volle 100%. Samen met het trio van The Rhythm Chiefs, zijn vaste begeleidingsband wordt dit een top afsluiting van deze Bluezy Blues editie. Het is niet alleen Ian waarvan we kunnen genieten maar ook van de jarige Dusty Ciggaar. Nog steeds wat verlegen maar een buitgewoon goede gitarist die in Nederland tot de absolute top gerekend mag en moet worden.

Het altijd mooie Gallo Del Cielo en Forever Young zijn nummers die keer op keer naar je keel grijpen. Maar ook: ‘She Got The Devil’ en ‘I’am The Train’ zijn van die songs die je niet vergeet en waarbij je bij ieder optreden vraagt of ze ook op de setlist staan.
Dit kwartet heeft zich wel gevonden en met het allergrootste plezier spelen ze de blues en kunnen een sporthal vermaken met hun muziek maar ook hun quotes.

Wel een mooie afsluiting van een bijzondere 13e editie Bluezy Blues Festival. Op naar editie veertien en die zal, Nico kennende, ook wel uitblinken met goede bands.