logo-new-bluesbreeker

 

 

 


button-home

 

button-recensies

 

button-gastenboek

Live At Blues Baltica – Ole Frimer Band
Longlife Records

Tekst: Wil Wijnhoven

Ole Frimer BandOoit gehoord van Ole Frimer? Nee? Ik eerlijk gezegd ook niet totdat ik een cd’tje in de bus kreeg van zijn album “Live At Blues Baltica”. Opnames van het in het Duitse Eutin gehouden bluesfestival.
Samen met Palle Hjorth op orgel; Jesper Bylling, bas en Claus Daugaard achter de drums vormt hij de Ole Frimer Band en is een van de populairste bands in Denemarken.

Hun stijl kun je omschrijven als progressieve blues met een mix van fusion, jazz en rock en dat levert hele interessante nummers op.
Op het album heeft de band acht nummers verzameld met daarop eigen werk en covers zoals ‘I Can’t Keep From Crying Sometimes’ van Al Kooper, maar velen zullen het herkennen van Ten Years After. Deze versie klinkt niet zoals Ten Years After en niet zoals Al Kooper maar is maat gesneden op de Ole Frimer Band. De combinatie van toetsen en gitaarspel wordt uitstekend gedaan en ik durf haast te zeggen dat je dit in de studio zonder technische hoogstandjes niet zo mooi zou kunnen krijgen. Uit dat oogpunt bezien klinkt deze uitvoering meer dan fraai. Het is gedurfd zo’n bekend nummer de arrangeren op je eigen kunnen en als er dan zo’n resultaat uitrolt dan heb je een knap staaltje werk afgeleverd. Alhoewel mijn voorkeur toch naar de uitvoering van Ten Years After gaat. Maar dat heeft meer te maken met mijn smaak en zegt niets over de kwaliteiten van Ole Frimer Band.
Het merendeel op het deze registratie zijn eigen ‘pennenvruchten’ en laten je Ole Frimer als prima zanger horen. Een zanger met een doorgewinterd stemgeluid die prima aansluit bij nummers als: ‘The Way You Move’ of ‘Sheltered Roads’.

Het opzwepende ‘The Way You Move’ is een voorbeeld van een compositie hoe je muzikale stijlen met elkaar kunt combineren tot een strakke en pakkende song. Zowel toetsen, zang, gitaar, drum en bas komen in dit nummer volledig aan hun trekken zonder ook maar de hoofdrol voor zich op te eisen. Alhoewel de Hammond van Palle Hjorth degelijk aanwezig is maar absoluut niet storend. Hammond geluid springt er altijd wat meer uit maar als je dat zoals hier goed weet in te passen vult het alleen maar aan.

Een van de spannendste songs op het album vind ik: ‘Workin’ Too Much’, een eigen compositie waarin Ole’s kwaliteiten als gitarist ‘splendid’ aan bod komen. En dat mag ook wel want wat ik hier live hoor klinkt erg goed. Mooie licks en tot in de puntjes uitgewerkte soli.
‘Black Cat Bone’ krijgt in hun uitvoering ook een andere dimensie dan het origineel maar ook hier geldt dat het op hun eigen lijf is gearrangeerd. Daar staat tegenover dat hun uitvoering van Johnny Winter’s ‘Hustled Down In T
exas’ weer meer mijn smaakpapillen weet te raken. En dat komt misschien door het gitaarspel van Ole Frimer dat ik toch wel lekker vet vind klinken.
Echter als ik de covers vergelijk met het eigen werk dan kan ik stellen dat het eigen werk totaal niet onder doet voor deze covers. Goed geschreven en uitgevoerde ‘eigen’  nummers gecombineerd met bekende covers is een goede zet om je te profileren als band. Prima dat Ole Frimer Band zich hoofdzakelijk presenteert met eigen werk.

“Live At Blues Baltica” geeft precies de kwaliteiten weer van de Deense formatie en laat horen dat blues in Scandinavië leeft.